پردیس خودرو با رویکرد تعامل سازه و معماری

سازگاری بین سازه و معماری، یکی از مهمترین مسایل چالش بر انگیز در حوزه ی معماری است زیرا که با ایجاد تعامل بین سازه و معماری به طرحی دست می یابیم که در آن سازه، تنها عاملی برای پایداری و استحکام بنا نیست؛ بلکه خود به عنصری معمارانه بدل می شود که نقش عملکردی و زیباشناختی دارد. اما امروزه، اغلب بناهایی که نیاز به سازه های خاص و پیچیده دارند؛ در معماری به صورت بسیار ساده، همچون سوله های عظیم طراحی می شوند و فاقد ارزش زیباشناختی می باشند. در این میان، پردیس خودرو که مکانی جهت نگهداری و نمایش خودرو می باشد؛ به دلیل وزن زیاد خودروها، دینامیک بودن بار وارده بر سازه و برخی مسایل دیگر، پیچیدگی هایی پیدا می کند که آن ها را در زمره ی بناهای نیازمند به سازه های خاص قرار می دهد. به علاوه این بنا به دلیل کارکردهای بصری خود، تعامل مطلوب میان معماری و سازه را می طلبد. برای نیل به این تعامل، ابتدا ویژگی ها و ملزومات معمارانه پردیس خودرو و رفتار سازه های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و سپس، تعدادی از گزینه های سازه ای به دلیل عدم هماهنگی با ملزومات معمارانه طرح حذف گردید. در مرحله بعد، حجم اولیه با توجه به کانسپت و سایت،شکل گرفت و در انتها فرم های سازه ای با توجه به گزینه های سازه ای مناسب و در قالب حجم اولیه طراحی شد و به صورت میدانی مورد نظرسنجی قرار گرفت.